oranjesingel

oranjesingel

Rapidcompetitie: Robbie kampioen!

Hoewel het spelen van 3 rapidpartijen op een avond door iedereen, zelfs door Steffen, als je diep in zijn hart kijkt, als een welkome afwisseling op de interne wordt gezien, valt het niet mee 3 van deze avonden te organiseren.

Althans niet als je er een competitie van wilt maken die een kampioen oplevert. De eerste avond zijn er 10 belangstellenden en dat is mooi. De tweede avond zijn er 8, maar daaronder een paar die er de eerste keer niet bij waren. De derde avond zijn er weer acht, maar ook dan zijn het niet dezelfden. Daar valt niet meer in te delen.

Daarom werd besloten de acht in twee groepjes op te delen: een kampioensgroep en de groep ‘Doesborghs’hoop op de toekomst”. Hierin zaten: Steffen, Chiel, Fons en Jan.
In de kampioensgroep speelden: Patrick, Paul, Robbie en René. Paul stond aan kop met 5½ pt, Robbie volgde hem op de voet met 5 pt , dan kwam Patrick met 4 pt en René sloot de rij met 3pt (maar die was er de tweede avond niet bij geweest). Paul leek dus de beste papieren te hebben, maar die had zijn avond niet. Patrick had zijn avond wel en zo werd het toch nog spannnend. 2½ pt kon hij aan zijn totaal toevoegen, Paul geen enkel. René bleef steken op 1½ pt en Robbie nam geen risico en ging voor de winst waar die erin zat, accepteerde remise als winst niet haalbaar leek. Dit leverde hem 2 punten op en het kampioenschap.
Van harte, Robbie!

En zo werd de eindstand:

1 Robbie 7 uit 9
2 Patrick 6½ uit 9
3 Paul 5½ uit 9
4 René 4½ uit 6

In de groep van Doesborghs’ hoop was Steffen opvallend op dreef. Krachtig, ja, medogenloos ramde hij zijn poulegenoten – medemensen toch – van het bord. In de opening en in het begin van het middenspel is het nog niet helemaal duidelijk waarmee hij bezig is. Maar net als je denkt dat je de buit al op zak hebt, ontbrandt hij en steffent op de winst af. Nu keurt mijn spellingsprogramma deze uitdrukking nog af, maar ik voorspel jullie: als Steffen zo doorgaat…niet lang meer.