Ook nu bleek de te kloppen man niet te kloppen te zijn. Soms vraag ik me af waarom we nog toernooien op de clubagenda zetten. Dan troost ik me maar met de gedachte dat ze een onderbreking vormen van de regelmaat van de interne competitie en dat het niet om het winnen gaat, maar om het spelen.
Na de vier ronden die op de eerste speelavond werden gespeeld, leek nog van alles mogelijk. Robbie en Patrick voerden met 8 uit 4 de lijst aan, op de voet gevolgd door Jaap, Paul en Jan met 6 uit 4. Ver daar achter kwamen de anderen die allemaal één partij hadden gewonnen.
In de vijfde ronde won Robbie van Patrick, Jaap van Paul en Jan van Koert. Robbie alleen aan de leiding, Patrick, Jan en Jaap op twee punten achterstand.
In ronde 7 versloeg Robbie Jaap en met nog één ronde te gaan bracht hij zijn voorsprong op 4 punten, want Jan had intussen van Patrick verloren die weer van Paul verloor. Het kampioenschap was daarmee binnen. Dat hij tegen mij in de laatste ronde toch voor de winst ging vond ik enerzijds niet echt nodig, maar anderzijds was dit natuurlijk tekenend voor zowel zijn inzet als voor de vorm waarin hij verkeert.
Als je met 16 uit 8 eerste wordt, ben je niet alleen een niet te kloppen man, maar ook een waardig kampioen. Gefeliciteerd, Robbie'